Wat zijn de belangrijkste factoren die de tractie van landbouwrupsvoertuigen beïnvloeden?

De kernwaarde van een agrarische rupstransporter ligt in zijn krachtige tractieprestaties en uitzonderlijke offroad-capaciteiten. Tractie is de belangrijkste indicator voor de efficiëntie en het draagvermogen van een rupstransporter. Het bepaalt of het voertuig de rijweerstand kan overwinnen en zware landbouwwerktuigen kan trekken of een volledige lading door complex terrein kan vervoeren.

Stroombronfactoren: motorvermogen en koppelkarakteristieken

De motor is de bron van tractie voor een landbouwrupstransporter. De prestaties bepalen rechtstreeks de uiteindelijke uitvoercapaciteit.

1. Nominaal vermogen en gangreserve

Het nominale vermogen bepaalt de bovengrens van de energie-input van het voertuig bij continu gebruik. Voor rupstransporters die langdurig onder hoge belasting moeten werken, is voldoende gangreserve van cruciaal belang. Een grote vermogensreserve betekent dat de motor een hoog toerental en uitgangskoppel kan behouden, zelfs bij korte perioden met verhoogde weerstand (zoals het beklimmen van een helling of het navigeren op modderig terrein), zodat de tractie niet plotseling afneemt.

2. Maximaal koppel en koppelkarakteristieken

Koppel is een belangrijke maatstaf voor de trekkracht van de motor, waarbij het maximale koppel doorgaans optreedt bij lage tot middelhoge snelheden. Rupstransporteurs hebben een aanzienlijk koppel bij lage snelheden nodig voor het starten, het beklimmen van hellingen en het werken met zware lasten. Een "harde" koppelcurve (dat wil zeggen het koppel neemt langzaam af met de snelheid) zorgt voor een groter constant vermogensbereik, wat resulteert in een stabielere tractie en minder kans op afslaan van de motor.

3. Brandstoftoevoer en boosttechnologie

Moderne dieselmotoren maken gebruik van technologieën zoals hogedruk common rail en turbocompressie, die de brandstofverbrandingsefficiëntie en het luchtinlaatvolume direct verbeteren, waardoor het effectieve vermogen en de koppeldichtheid van de motor aanzienlijk toenemen. Dit is de basis voor het garanderen van de krachtige tractie van rupsvoertuigen.

Aandrijfsysteemfactoren: efficiëntie en afstemming

Het aandrijfsysteem is de brug die de motor en het rijmechanisme verbindt. De kwaliteit van het ontwerp heeft rechtstreeks invloed op hoeveel motorkoppel kan worden omgezet in effectieve aandrijfkracht.

4. Transmissie-efficiëntie

Verschillende transmissietypen, zoals mechanisch, hydrostatisch of elektrisch, hebben verschillende transmissie-efficiënties. Componenten zoals tandwielen, lagers en hydraulische pompen/motoren genereren allemaal energieverliezen tijdens de krachtoverbrenging. Een zeer efficiënt aandrijfsysteem minimaliseert vermogensverliezen, levert effectiever vermogen aan de aandrijfwielen en verbetert de tractie.

5. Selectie en afstemming van overbrengingsverhoudingen

De overbrengingsverhouding van de transmissie bepaalt de uiteindelijke koppelvermenigvuldiging en rijsnelheid die door de aandrijfwielen wordt bereikt. Bij het ontwerpen van een rupsvoertuig voor de landbouw moet de juiste reeks versnellingen en overbrengingsverhoudingen worden geselecteerd op basis van de motorkarakteristieken en primaire bedrijfsomstandigheden om hoge tractie te garanderen bij lage snelheden met zware lasten en een geschikte rijsnelheid bij onbelast rijden.

6. Stuurontwerp

Stuurmechanismen zoals differentiëlen, remmen met zijkoppeling of hydrostatische besturing herverdelen de aandrijfkracht wanneer het voertuig draait. Efficiënte continu variabele transmissies of hydrostatische stuursystemen minimaliseren het tractieverlies tijdens het sturen en zorgen voor een continue aandrijfkracht.

Reismechanisme en oppervlaktefactoren: spoor-bodeminteractie

Dit is de belangrijkste factor bij het bepalen of de tractie van een rupsvoertuig effectief op de grond kan worden toegepast.

7. Hechting aan het spooroppervlak

Adhesie is de wrijving tussen de grond en de rupsschoen en is de fundamentele bron van tractie. De hechting hangt nauw samen met het bodemtype, het vochtgehalte, de bodemverdichting en de rupsschoenstructuur. Modderige rijstvelden en zacht zand kunnen een scherpe daling van de hechting veroorzaken.

8. Volg de grondcontactdruk en het contactgebied

De bodemcontactdruk (druk per oppervlakte-eenheid) bepaalt de mate van bodemverdichting door een rupsvoertuig. Een groter spoorcontactoppervlak vermindert de contactdruk met de grond en minimaliseert het wegzakken, waardoor de grip wordt verbeterd en de slip wordt verminderd. Dit is een belangrijk voordeel van rupsvoertuigen ten opzichte van wielvoertuigen.

9. Structuur en patroon van rupsschoenen

Het rupsschoenpatroon (zoals enkel, dubbel, drievoudig of driehoekig) en de tandhoogte zijn ontworpen om de grip in specifieke grondsoorten te verbeteren. Een goed spoortandontwerp verwijdert effectief modder, voorkomt verstopping van de spoorgroef en zorgt voor een stabiele hechting.

10. Voertuiggewicht en ladingverdeling

Het totale gewicht en de aslastverdeling van het voertuig beïnvloeden de druk die door de looprollen op het spoor wordt uitgeoefend, wat op zijn beurt de positieve druk beïnvloedt die het spoor op de grond uitoefent. Binnen aanvaardbare grenzen helpen een passend gewicht en een goed geplaatst zwaartepunt de hechting en maximale tractie te verbeteren.